CESMELERIMIZ

YUNAK

Bir zamanlar benim çocukluğumda köyün altında şimdi sadece çeşmesi olan bir yunağımız vardı . Orada köy halkı eskiden çamaşırlarını yıkar,çoluk çocuk orada sırayla banyo yapılırdı. Yani hamam niyetine kullanılırdı.Eskiden köyde ne su vardın nede eletrik genelde su ihtiyacımızı yunaktan karşılardık . Yeni damatlara oarada banyo yaptırılır bide haftın içine atarlardı tabiki yazın, kış ise bir kova su yeterdin. Bunlar tabiki hoş şeylerdi.

Yunak benim çocukluğumda son zamanlarını yaşıyordu. Aslında O günler çok güzeldi tabiki güzel olan sususzluk deyildi insanların kaynaşmasıydı. Şimdi artık her evde suda var eletrikte ama eski muhabbet yok bence. Yunağı ençok koruyan Mehmet dayı vardı lakabınada (kelanın Memet ) derlerdi . Mehnet dayı oranın çatısını tenekelerle kaplamıştı su akımasın diye. Memet dayı yatağa düştü yunakta daha onun ölmesini bile beklemedi yıkıldı. Fazla bir zaman geçmeden Memet dayıda vefat etti.

Şimdi yunak gene fonksiyonunu yitirmiş deyil halen oranın suyu bulunmaz bir nimet bizler için.Köy halkı şimdi oraya santral kurdu suyu köyün girişindeki depoya aktarıyor. Bu suyun kıymetini eski insanlar bilir. Veysel emmim vardı hastayken hiç unutmam bana yunaktan su getirin derdi halbuki yayla suyumuz aktığı halde. Bir seferinde gene yunak suyu istedi yayla suyu verdik dediki. Mallar bile kapının önündeki suyu içmiyor yunağa gidiyor ben suyu tanımamı demişti hiç unutmam.

ÇÖRTLE
Bilgi hazır deyil